تاریخچه
این ماده ی مخدر در سال 1914 توسط شرکت مرک ( Merck ) آلمان به عنوان داروی لاغری و کاهنده ی اشتها ساخته و عرضه شد ، اما به دلیل عوارض آن از رده خارج گردید .
در دهه ی 70 میلادی این ماده کاربرد مجدد یافت و برای کمک به بیان احساسات بیماران به کار برده شد . همچنین ارتش آمریکا از این ماده برای راست گویی استفاده کرد .
در سال 1984 با اثبات اثرات آن روی مغز حیوانات آزمایشگاهی ، از رده خارج شد .
در سال 1985 در آمریکا ، مصرف آن ممنوع اعلام شد .
بعد از آن به تدریج این قرص ها به صورت غیر قانونی <**از انبار کارخانه ها خارج شد و مورد استفاده ی متقاضیان خیابانی خود قرار گرفت و مصرف آن در میهمانی ها رو به افزایش گذاشت . برخی از آمار در دوره زمانی خاصی در اروپا ، مصرف این مواد انرژی زا و شادی‌بخش برای کاهش مصرف سایر مواد مخدر مثل هروئین تشویق شده است ، به طوری که مصرف آن در اروپا در سال 1995 از 500 هزار قرص در سال به 30 میلیون قرص در دو سال بعد رسیده است . 2 درصد مردم آمریکا حداقل یک بار این ترکیب را مصرف کرده‌اند . حداقل 7/11 درصد دانش‌آموزان کلاس آخر دبیرستان در آمریکا یک بار قرص های اکستاسی مصرف کرده‌اند . مصرف این قرص ها در ایران به خصوص در یک سال اخیر در پارتی‌های شبانه به شدت افزایش یافته است . جوانان تحصیل کرده و مرفه مصرف کنندگان اصلی این داروها هستند . میزان مراجعه به اورژانس ها در آمریکا در اثر سوء مصرف این دارو به شدت افزایش یافته است ( از 1143 مورد در سال 1998 به 4511 مورد در سال 2000 ) . آثار مصرف اکستاسی MDMA عضوی از خانواده ی فنیتیل آمین ها است . بسیار مشابه ماده ی دیگری به نام MDA . البته MDA داروی قوی تری است و اثرات آن عمیق تر و طولانی تر از MDMA . در مقابل می توان MDEA را نوع ملایم تر اکس نام برد . ثابت شده که مصرف اکس برای افراد مبتلا به دیابت ، صرع ، آسم ، پرفشاری خون ، گلوکوم و زنان حامله بسیار خطرناک است. اکستاسی یک داروی بسیار قوی تغییر دهنده ی خلق ( مود ) است که سبب می شود مصرف کننده ، هر کاری را بدون این که به عواقب ناشی از آن فکر کند ، انجام بدهد . فرد احساس شادی ، اعتماد به نفس ، پر انرژی ، اجتماعی و ریلکس بودن می کند . گفته می شود که احساساتی مثل حسادت و درد از فرد دور می شود . گرچه MDMA به عنوان داروی توهم زا شناخته می شود ولی این نظریه صحیح نمی باشد . اکس خالص توهم زا نیست و توهم این قرص ناشی از موادی است که به آن اضافه شده مثل LSD . تحقیقات نشان داده است که اکس خالص به اندازه ی اکس تقلبی ( ناخالص ) که امروزه بیشتر در بازار مصرف دارد خطرناک نیست . اکس تقلبی می تواند شامل هر چیزی از LSD گرفته تا کافئین باشد که با MDMA مخلوط شده است . اکستاسی در بین هروئین ، کوکائین و اسپید یک داروی کلاس A محسوب می شود . اکثرا" به صورت قرص مصرف می شود ولی به صورت پودر نیز وجود دارد . در اوایل اکس به صورت صد در صد خالص عرضه می شد ، اما امروزه به صورت ناخالص و همراه با موادی مثل کتامین ، اسپید ، DXM ، MDEA و MDA ساخته می شود . DXM در پزشکی برای درمان سرفه ( از طریق خشک کردن ریه ها ) به کار برده می شود . به علت این که این ماده خاصیت دهیدراتاسیون ( جذب آب ) دارد مصرف زیاد آن بسیار خطرناک است . قرص های اکس می توانند به رنگ سفید باشند اما معمولا" سیمبول هایی مثل چهره های خندان و یا ستاره روی اونا حک شده است . قرص هایی که بر روی آن ها آرم شبدر و میتسوبیشی حک شده به علت وجود مقادیر بالای DXM در آن بسیار خطرناک هستند . یکی از راه های شناخت این قرص رنگ آن می باشد . اکس خالص به رنگ سفید است . البته چون این روزها اکثر قرص ها رنگ می شوند تشخیص آن به این روش غیر ممکن است . پودر MDMA به صورت سفید و کریستالی دیده می شود . کیت هایی وجود دارند که قدرت اکس را از درجه ی یک تا سه مشخص می کنند . علائم اکس حدود 20 تا 90 بعد از مصرف ظاهر می شوند و تا حدود 3 تا 6 ساعت در حد ماکزیمم باقی مانده و سپس تا 24 ساعت علائم ظاهری آن از بین می رود . این نشانه ها شامل نبض زدن ، ضربان بالای قلب ، دهان خشک ، مردمک گشاد شده ، تنش عضلانی ( در چهره و بدن ) ، گرفتگی عضلانی ، تلاطم معده و همچنین گرم و مرطوب شدن بدن می باشد . فرد نسبت به همه ی اجسام اطرافش با محبت می شود . خنده ، حالت غیر قابل کنترل پیدا می کند و فرد بیش از اندازه حرف می زند . موسیقی بهتر شنیده شده و نورها درخشنده هستند . چشم ها به خارش افتاده و پف می کنند ، در این حالت دید شخص تار می شود . فشرده شدن مشت و دهان هم یک واکنش معمولی است . بدن معمولا" مقادیر زیادی هورمون ضد ادراری ( ADH ) ترشح می کند که باعث احتباس آب و کاهش حجم ادرار می شود . دوز بالای ( اوردوز ) اکس می تواند منجر به استفراغ ، سر گیجه ، سر درد و گرفتگی وحشتناک بشود . حتی یک قرص هم می تواند منجر به اوردوز بشود . این ها البته به فرد و غلظت قرص بستگی دارد . تمام این درد ها مربوط به فشار زیادی است که اکس روی قلب ، کلیه و ریه ها می آورد . مصرف کننده احساس خستگی ، افسردگی و قدری گیجی و منگی می کند . فرد دچار فراموشی می شود . اشتها زیاد می شود . ممکن است مصرف کنندگان حرفه ای احساس سرماخوردگی و آنفلونزا داشته باشند . این مشکلات نسبتا" شایع هستند و به نظر می رسد که ناشی از آمفتامینی باشند که با قرص مخلوط شده است . خطر آب از دست دادن ( دهیدریشن ) و گرمای بیش از حد ( اوور هیتینگ ) در هر بار مصرف اکس وجود دارد . اکس معمولا" در پارتی هایی مصرف می شوند که شرکت کنندگان تمام شب را می رقصند . علاوه بر خاصیت دهیدریشن قرص رقص هم مزید بر علت شده و بدن مایعات بیشتری را از دست می دهد . بیشتر مرگ های ناشی از مصرف اکس به همین علت و همچنین به علت حملات گرما است . با بالا رفتن بیش از حد دمای بدن ممکن است لخته های کوچکی در جریان خون ظاهر شوند که می توانند باعث خون ریزی مغزی بشوند . مصرف الکل و قرص ها همراه با هم بسیار خطرناک است ، زیرا خود الکل هم خاصیت دهیدریشن دارد . البته به این نکته هم باید توجه داشت که مصرف بیش از حد مایعات نیز می تواند باعث ورم مغزی شود که بسیار خطرناک است . خوردن اسنک های شور هم توصیه شده است . در ضمن فرد باید بین رقص فاصله بیندازد تا قلب کمی استراحت کند . برای ریکاوری ( بازگشت به حالت نرمال ) پس از مصرف اکس مقادیر زیادی ویتامین C و کلسیم لازم است و از آن جایی که فرد انرژی زیادی را از دست داده است بهتر است که فرد غذا خورده و سعی کند بخوابد . اکستاسی از داروهایی است که در دهه ی گذشته بسیار مورد اقبال قرار گرفته است . دارویی با درجه ریسک بالا ، اما به این صورت که رسانه ها تبلیغ می کنند باعث مرگ قطعی نیست ، در حقیقت بستگی به این دارد که فرد چه عملی انجام می دهد . اما این را نیز باید به خاطر داشت که اکستاسی یک داروی کلاس A محسوب می شود ، یعنی جزء خطرناک ترین داروهاست و صدمات غیر قابل جبرانی به مغز وارد می کند . در بسیاری از منابع عوارض پس از مصرف اکستاسی را به طور خلاصه این گونه بیان کرده اند : تاریخچه این ماده ی مخدر در سال 1914 توسط شرکت مرک ( Merck ) آلمان به عنوان داروی لاغری و کاهنده ی اشتها ساخته و عرضه شد ، اما به دلیل عوارض آن از رده خارج گردید . در دهه ی 70 میلادی این ماده کاربرد مجدد یافت و برای کمک به بیان احساسات بیماران به کار برده شد . همچنین ارتش آمریکا از این ماده برای راست گویی استفاده کرد . در سال 1984 با اثبات اثرات آن روی مغز حیوانات آزمایشگاهی ، از رده خارج شد . در سال 1985 در آمریکا ، مصرف آن ممنوع اعلام شد . بعد از آن به تدریج این قرص ها به صورت غیر قانونی از انبار کارخانه ها خارج شد و مورد استفاده ی متقاضیان خیابانی خود قرار گرفت و مصرف آن در میهمانی ها رو به افزایش گذاشت . برخی از آمار در دوره زمانی خاصی در اروپا ، مصرف این مواد انرژی زا و شادی‌بخش برای کاهش مصرف سایر مواد مخدر مثل هروئین تشویق شده است ، به طوری که مصرف آن در اروپا در سال 1995 از 500 هزار قرص در سال به 30 میلیون قرص در دو سال بعد رسیده است . 2 درصد مردم آمریکا حداقل یک بار این ترکیب را مصرف کرده‌اند . حداقل 7/11 درصد دانش‌آموزان کلاس آخر دبیرستان در آمریکا یک بار قرص های اکستاسی مصرف کرده‌اند . مصرف این قرص ها در ایران به خصوص در یک سال اخیر در پارتی‌های شبانه به شدت افزایش یافته است . جوانان تحصیل کرده و مرفه مصرف کنندگان اصلی این داروها هستند . میزان مراجعه به اورژانس ها در آمریکا در اثر سوء مصرف این دارو به شدت افزایش یافته است ( از 1143 مورد در سال 1998 به 4511 مورد در سال 2000 ) . آثار مصرف اکستاسی MDMA عضوی از خانواده ی فنیتیل آمین ها است . بسیار مشابه ماده ی دیگری به نام MDA . البته MDA داروی قوی تری است و اثرات آن عمیق تر و طولانی تر از MDMA . در مقابل می توان MDEA را نوع ملایم تر اکس نام برد . ثابت شده که مصرف اکس برای افراد مبتلا به دیابت ، صرع ، آسم ، پرفشاری خون ، گلوکوم و زنان حامله بسیار خطرناک است. اکستاسی یک داروی بسیار قوی تغییر دهنده ی خلق ( مود ) است که سبب می شود مصرف کننده ، هر کاری را بدون این که به عواقب ناشی از آن فکر کند ، انجام بدهد . فرد احساس شادی ، اعتماد به نفس ، پر انرژی ، اجتماعی و ریلکس بودن می کند . گفته می شود که احساساتی مثل حسادت و درد از فرد دور می شود . گرچه MDMA به عنوان داروی توهم زا شناخته می شود ولی این نظریه صحیح نمی باشد . اکس خالص توهم زا نیست و توهم این قرص ناشی از موادی است که به آن اضافه شده مثل LSD . تحقیقات نشان داده است که اکس خالص به اندازه ی اکس تقلبی ( ناخالص ) که امروزه بیشتر در بازار مصرف دارد خطرناک نیست . اکس تقلبی می تواند شامل هر چیزی از LSD گرفته تا کافئین باشد که با MDMA مخلوط شده است . اکستاسی در بین هروئین ، کوکائین و اسپید یک داروی کلاس A محسوب می شود . اکثرا" به صورت قرص مصرف می شود ولی به صورت پودر نیز وجود دارد . در اوایل اکس به صورت صد در صد خالص عرضه می شد ، اما امروزه به صورت ناخالص و همراه با موادی مثل کتامین ، اسپید ، DXM ، MDEA و MDA ساخته می شود . DXM در پزشکی برای درمان سرفه ( از طریق خشک کردن ریه ها ) به کار برده می شود . به علت این که این ماده خاصیت دهیدراتاسیون ( جذب آب ) دارد مصرف زیاد آن بسیار خطرناک است . قرص های اکس می توانند به رنگ سفید باشند اما معمولا" سیمبول هایی مثل چهره های خندان و یا ستاره روی اونا حک شده است . قرص هایی که بر روی آن ها آرم شبدر و میتسوبیشی حک شده به علت وجود مقادیر بالای DXM در آن بسیار خطرناک هستند . یکی از راه های شناخت این قرص رنگ آن می باشد . اکس خالص به رنگ سفید است . البته چون این روزها اکثر قرص ها رنگ می شوند تشخیص آن به این روش غیر ممکن است . پودر MDMA به صورت سفید و کریستالی دیده می شود . کیت هایی وجود دارند که قدرت اکس را از درجه ی یک تا سه مشخص می کنند . علائم اکس حدود 20 تا 90 بعد از مصرف ظاهر می شوند و تا حدود 3 تا 6 ساعت در حد ماکزیمم باقی مانده و سپس تا 24 ساعت علائم ظاهری آن از بین می رود . این نشانه ها شامل نبض زدن ، ضربان بالای قلب ، دهان خشک ، مردمک گشاد شده ، تنش عضلانی ( در چهره و بدن ) ، گرفتگی عضلانی ، تلاطم معده و همچنین گرم و مرطوب شدن بدن می باشد . فرد نسبت به همه ی اجسام اطرافش با محبت می شود . خنده ، حالت غیر قابل کنترل پیدا می کند و فرد بیش از اندازه حرف می زند . موسیقی بهتر شنیده شده و نورها درخشنده هستند . چشم ها به خارش افتاده و پف می کنند ، در این حالت دید شخص تار می شود . فشرده شدن مشت و دهان هم یک واکنش معمولی است . بدن معمولا" مقادیر زیادی هورمون ضد ادراری ( ADH ) ترشح می کند که باعث احتباس آب و کاهش حجم ادرار می شود . دوز بالای ( اوردوز ) اکس می تواند منجر به استفراغ ، سر گیجه ، سر درد و گرفتگی وحشتناک بشود . حتی یک قرص هم می تواند منجر به اوردوز بشود . این ها البته به فرد و غلظت قرص بستگی دارد . تمام این درد ها مربوط به فشار زیادی است که اکس روی قلب ، کلیه و ریه ها می آورد . مصرف کننده احساس خستگی ، افسردگی و قدری گیجی و منگی می کند . فرد دچار فراموشی می شود . اشتها زیاد می شود . ممکن است مصرف کنندگان حرفه ای احساس سرماخوردگی و آنفلونزا داشته باشند . این مشکلات نسبتا" شایع هستند و به نظر می رسد که ناشی از آمفتامینی باشند که با قرص مخلوط شده است . خطر آب از دست دادن ( دهیدریشن ) و گرمای بیش از حد ( اوور هیتینگ ) در هر بار مصرف اکس وجود دارد . اکس معمولا" در پارتی هایی مصرف می شوند که شرکت کنندگان تمام شب را می رقصند . علاوه بر خاصیت دهیدریشن قرص رقص هم مزید بر علت شده و بدن مایعات بیشتری را از دست می دهد . بیشتر مرگ های ناشی از مصرف اکس به همین علت و همچنین به علت حملات گرما است . با بالا رفتن بیش از حد دمای بدن ممکن است لخته های کوچکی در جریان خون ظاهر شوند که می توانند باعث خون ریزی مغزی بشوند . مصرف الکل و قرص ها همراه با هم بسیار خطرناک است ، زیرا خود الکل هم خاصیت دهیدریشن دارد . البته به این نکته هم باید توجه داشت که مصرف بیش از حد مایعات نیز می تواند باعث ورم مغزی شود که بسیار خطرناک است . خوردن اسنک های شور هم توصیه شده است . در ضمن فرد باید بین رقص فاصله بیندازد تا قلب کمی استراحت کند . برای ریکاوری ( بازگشت به حالت نرمال ) پس از مصرف اکس مقادیر زیادی ویتامین C و کلسیم لازم است و از آن جایی که فرد انرژی زیادی را از دست داده است بهتر است که فرد غذا خورده و سعی کند بخوابد . اکستاسی از داروهایی است که در دهه ی گذشته بسیار مورد اقبال قرار گرفته است . دارویی با درجه ریسک بالا ، اما به این صورت که رسانه ها تبلیغ می کنند باعث مرگ قطعی نیست ، در حقیقت بستگی به این دارد که فرد چه عملی انجام می دهد . اما این را نیز باید به خاطر داشت که اکستاسی یک داروی کلاس A محسوب می شود ، یعنی جزء خطرناک ترین داروهاست و صدمات غیر قابل جبرانی به مغز وارد می کند . در بسیاری از منابع عوارض پس از مصرف اکستاسی را به طور خلاصه این گونه بیان کرده اند :<** ادامه مطلب... **> اعتیاد و انواع آن امروزه اعتیاد مشکل بزرگ جوامع است و خساراتی که این معضل یا بلای خانمانسوز به جا می گذارد بسیار زیانبار است ، زیرا نیروی جوان جامعه را از چرخه تولید خارج می کند . اعتیاد ، وابستگی جسمی یا روانی به چیزی است . اعتیاد می تواند به مواد شیمیایی یا مواردی مانند اینترنت باشد . اعتیاد به ترکیبات شیمیایی رایج ترین نوع موجود است و موادی که به طور معمول به کار می روند شامل دارو های مسکن و خواب آور , محرکهای مغزی , مواد استنشاقی , الکل , مواد افیونی و یا حشیش هستند . دارو های مسکن و خواب آور شامل گروه داروهای بنزودیازپین هستند . این ترکیبات باعث اختلال عملکرد شغلی و اجتماعی خواب آلودگی و اختلال درک است . از علائم آن پوست سرد و نمناک است و عوارض آن ناراحتی های کبدی و گوارشی و در نهایت در اثر مصرف زیاد مرگ را به دنبال دارد . گروه دیگری از مواد اعتیاد آور که ممکن است کمتر جلب توجه کند مواد استنشاقی است مانند چسب موکت , تینر ، بنزین , گاز فندک ، اتر و مایع خشک شویی است . پس از مصرف این مواد فرد دچار نشئگی , سردرد , تهوع , پرخاشگری , اختلال تکلم و افزایش تعداد ضربان های قلب است . این گونه مواد باعث از بین رفتن سلولهای مغزی ، کاهش بهره ی هوشی و آسیب های جدی به کبد و کلیه و عضلات و ریه می شود . اما از آن جایی که این مواد مستقیم اثر بر مغز دارد احتمال کم خونی و سکته بسیار زیاد است . ترکیبات دیگر مواد الکلی مانند انواع مشروبات الکلی هستند که سبب به هم خوردن تعادل و کندی پاسخ می شود و از علائم آن استشمام بوی الکل , سیگار کشیدن زیاد و استفراغ است . در چنین افرادی خطر ابتلا به سرطان سر و گردن و آسیب کبد بسیار بالاست . مشهورترین گروه مواد اعتیاد آور مواد افیونی مانند تریاک , شیره کدئین , مرفین و هروئین هستند . این مواد حالت نشئگی گرما و گیجی ایجاد می کنند . مشخص ترین علامت مصرف تنگی مردمک چشم این افراد است . همچنین حساسیت , کاهش وزن ، کاهش میل جنسی و تیره شدن پوست است و احتمال ابتلا به هپاتیت ,کزاز و ایدز در این گونه افراد بسیار بالاست و مرگ بیشتر در این گروه اتفاق می افتد . گروه دیگر مواد اعتیاد آور کانابیس است که شامل حشیش , ماری جوانا , گراس ، بنگ و ... است . در این گونه افراد تمرکز از بین رفته و اشتها افزایش می یابد . از علائم مصرف آن قرمز شدن چشم است . این مواد به سلولهای مغزی آسیب جدی وارد می کند و با درصد بالایی سبب سرطان ریه می شود . و اما گروه جدیدی از مواد اعتیاد آور که محرک های مغزی هستند .**>