مردی مرغ چکاوکی را به دام انداخت و خواست که او را بخورد .

 چکاوک که خود را اسیرمرد دید گفت:

 ای بزرگوار تو در زندگیت این همه مرغ و خروس و گاو و گوسفند خورده ای

و از خوردن آن زبان بسته ها هرگز سیر نشده ای

و از خوردن من هم سیر نخواهی شد مرا آزاد کن

 تا به جای آن سه پند به تو بدهم

که در زندگیت به دردت بخورند و با به کار گیری آنها نیکبخت شوی .

و اما اولین پند این است که هیچگاه سخن محال را باور نکن.

مرد که از شنیدن اولین پند خشنود شده بود،

چکاوک را رها کرد و چکاوک بر سر دیوار نشست و گفت:

پند دیگر اینکه

هرگز بر گذشته غم نخور و بر آنچه از دست داده ای حسرت نبر .

سپس ادامه داد .

 اما در بدن من مرواریدی گرد و گرانبها وجود داشت به وزن 300 گرم

که با آزاد کردن من بخت خود و سعادت فرزندانت را بر باد دادی

 زیرا مانند آن در عالم وجود ندارد .

مرد از شنیدن این سخن از حسرت و ناراحتی به خود پیچید و شیون کرد .

چکاوک که حال او را دید گفت:

 مگر نگفتم بر گذشته غم نخور و حسرت چیزی را که از دست دادی نبر ؟

و مگر نگفتم حرف محال را باور مکن؟

 من 100 گرم هم نیستم چگونه مرواریدی 300 گرمی در بدن ما جا می گیرد .

مرد که به خودش آمده بود خوشحال شد که چکاوک دروغ گفته

و پرسید خوب پند سومت چیست ؟

چکاوک گفت با آن دو پند چه کردی که سومی را به تو بدهم.

(مثنوی معنوی)